"SON ELVEDA"
Yaşı yetenler anımsar bu şarkıyı.---Yaşar ---Aldanırım--- "Aldanmak, kandırılmak" teması gündemimizden düşmüyor. Burada bile niyet mühim kanaatindeyim. Neye aldandınız? Bir gülüşe mi? Sevgiye mi? Yoksa birilerini dolandırarak zengin olmak vaatlerine mi? Torpil vaatlerine mi? Cennete girmek konulu hilelere mi? Sahi siz neye aldandınız? Bana neye aldandığını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim. Herkes bir şeylere birilerine aldanır "büyürken"... Yeter ki derdiniz güzel olsun. Derdiniz aşk olsun, devrim olsun, dostluk, dayanışma olsun. Varsın aldanın. Elbet aldana aldana ilerlenen bu yolda bir gün aslında kazana kazana yürüdüğünüzü fark edersiniz. Mevzu neye kazanım dediğiniz.
Geçenlerde bir grup çalışmasında güvenmek, kendini ifade etmek yani hareket etmek konusunda çok temkinli olmak zorunda hissettiğimiz günlerin zorluklarından bahsediyorduk oradan da çağrışmış olabilir bu mevzu. Geminiz batabilir bir sala atlarsınız, su alabilir bir tahtaya tutunursunuz. Boğulacak olursunuz bir insan eli tutar sizi. Ölmediğimiz sürece devam.
Yeni yılda az temkinli olacağımız günler diliyorum, öfkemizi, hüznümüzü, sözümüzü kontrol ede ede kaskatı bir heykele, betona dönüşmeyelim de akışkan kokuşkan konuşkan koşuşturan insanlar olalım dilerim. Öfke kontrolünü patronlara, erkeklere, analara-babalara, öğretmenlere; öfkeyi ifade etmeyi, çıkarmayı, konuşturmayı, dökmeyi, saçmayı, kadınlara, işçilere, öğrencilere göstermeli... Aslında ikinci grup kendi işini görse birinciye kontrolü de öğretir zaten.
Bir de şarkıda "bu son elveda" dediğinde gülesim geliyor. "Son elveda" diye bağıran pazarcılar geliyor gözümün önüne... Mevsimin son çileğini, üzümünü, şeftalisini anlatmak için "son elveda" diyorlar ama sonraki mevsim yine aynı meyveler aynı tezgahta. Bizim hayaller, umutlar da öyle... "Son elveda" amaaaa yeni bir yıla yeni bir mevsime kadar...
Geçenlerde bir grup çalışmasında güvenmek, kendini ifade etmek yani hareket etmek konusunda çok temkinli olmak zorunda hissettiğimiz günlerin zorluklarından bahsediyorduk oradan da çağrışmış olabilir bu mevzu. Geminiz batabilir bir sala atlarsınız, su alabilir bir tahtaya tutunursunuz. Boğulacak olursunuz bir insan eli tutar sizi. Ölmediğimiz sürece devam.
Yeni yılda az temkinli olacağımız günler diliyorum, öfkemizi, hüznümüzü, sözümüzü kontrol ede ede kaskatı bir heykele, betona dönüşmeyelim de akışkan kokuşkan konuşkan koşuşturan insanlar olalım dilerim. Öfke kontrolünü patronlara, erkeklere, analara-babalara, öğretmenlere; öfkeyi ifade etmeyi, çıkarmayı, konuşturmayı, dökmeyi, saçmayı, kadınlara, işçilere, öğrencilere göstermeli... Aslında ikinci grup kendi işini görse birinciye kontrolü de öğretir zaten.
Bir de şarkıda "bu son elveda" dediğinde gülesim geliyor. "Son elveda" diye bağıran pazarcılar geliyor gözümün önüne... Mevsimin son çileğini, üzümünü, şeftalisini anlatmak için "son elveda" diyorlar ama sonraki mevsim yine aynı meyveler aynı tezgahta. Bizim hayaller, umutlar da öyle... "Son elveda" amaaaa yeni bir yıla yeni bir mevsime kadar...
