Ömrümüz   

Ömrümüz dünleri aratan bugünler getiriyor diye düşündüm az önce. Öyle ki dün şikayet ettiğimiz beğenmediğimiz şeyleri bugün özlüyoruz. Sıradan bir nostalji duygusu da değil bu. Bir kötüye gidiş ki durmuyor. Freni bozulmuş bir araba gibi... 
Iki yıl önce insanların kendini süsleyip pusleyip her hali abartıp facebook vitrinine koymasından gülümseyerek yakınmışım. Şimdi insanların çoğu gitti sosyal medyadan. Kaygıdan, korkudan, neşesiz olmalarından, umudun azalmasından kaynaklı hep bunlar.
Hadi geri gelin artik, abartın nolcak. Derinlik zamanla artar belki. Tamam esprisinin canına okuyalım beraber sıkılınca bir yenisini bulalım. Hiç tanımadığımız insanlarin görüşlerine katılalım, bilmediğimiz birine söylenirken bulalım kendimizi. Ama sözümüzü görünür kılalım.
Yarin oldugunda bugünleri aramayalım diye secimden ötesine hazırlık... Derinleşmek, düşünmek, yapilan "iyi"'yi görmek küçümsememek ve vicdan rahatlatmak için değil çoğalmak ve niteliği artırmak için uğraşmak. Emek vermek insana içten bicimde. Buradan, oradan ne fark eder? Secim rekabeti de kayıkçı dövüşüne dönüşmesin aman...