Bir Çocuğu Umursamayanın Koca Bir Dünyayı Umursayacağına Kimse İnandıramaz Beni
Çocuk insan, yetişkin insanın basit olanı değildir. Bir çok açıdan daha karmaşık bir yapıdır hatta... Daha diyalektik yanları vardır her açıdan. Hep öğrenecek, sürekli bizden öğrenecek değiller. Onların bildikleri var, hatırladıkları var, fark ettikleri var.
Bir sürü büyük laf edilecek bugün diyeceğim ama belki artık o da pek edilmiyor, o bile edilmiyor diyeyim.
Yetişkin yetişkini dinlemiyorken yetişkin çocuğu mı dinleyecek yetişkin kendini bile dinlemiyorken... Bir tanecik ömrü olduğunu unutmuşken, keyif almayı, heyecanlanmayı, insanlardan büyülenmeyi unutmuşken, öylece seyretmeyi, sahip olmadan tadını çıkarmayı bilmiyorken... Ki sahiplik ilişkisi zaten yoğun yitirme kaygısıyla sürekli yaşamayı getirir beraberinde bi tatsız haldir... Çocuk keyif alarak öğrenmenin peşindedir. Yetişkin içinse çoğunlukla keyif ne ki? Ya da çoğu yetişkin keyif aldığı alanı gündelik yaşamından, ürettiklerinden tümüyle ayırıyor. Bildiğiniz yabancılaşma yani... İlaçlar, ilaçlar...
Oysa çocuk öyle mi? Hep bir bütünlük peşinde. Hem oyun olsun, mümkün olduğunca kendiliğinden olsun, eğlence olsun, öğrenme olsun, merak olsun, keşif olsun... Yemek yemek de öyle, ev içi gündelik hayat da, okul da...
Çocuk güzeldir sözü içi boşalmış biçimde kalmış. Çocuk niye güzeldir? Bu soru üzerine düşünseniz bile iyileşmek için ihtiyacınız olanla karşılaşacaksınız.
İnsanda iyiliğin alanı genişleyebilir mi kötülüğün karşısında? Bu soruya umut dolu bir yanıt verebilmek için genellikle çocuklara bakarım ben. Aslında başka türlü olunabileceğinin ispatı gibidir varlıkları...
Onları dinlemeyi deneyin. Ne cevap vereceğinizi düşünmeden, küçümsemeden... Merakla dinlemeyi, dünyalarına biraz da olsa girmeyi deneyin, davet edilmeniz bile büyük şans zaten. Evinizdeki ya da yakınınızdaki küçük mucize (onları gerçekten öyle görüyorum) size aramakta olduğunuz anlamı fısıldayacak... Boş verin bugün de yapmasın ödevini, siz de boşverin çekmece düzeltmeyi bir solukluk zamanda onun mekan, zaman, cinsiyet sınırlaması olmayan hayatına dahil olun göreceksiniz sadece onunla değil kendinizle ilgili de çok şey keşfedeceksiniz. Üstelik oyun ikiniz için de gerçek anlamda sonlandığında herkesin hazmetmek için köşesine çekildiğini göreceksiniz. Size yapışan çocuk gidecek bir süre de olsa kendi kendine kalabilen bir çocuk gelecek.
Gerçekten dinlemek için gerçekten merak etmek gerektiğini biliyorum. Gerçekten merak etmek için anlam arayışında olmak gerektiğini de... Anlamsa yaşamı bir çocuk için iyiye doğru değiştirdiğinizde gelecek. Amaaan ne boş laflar diyenler kocaman ve mühim işleriyle uğraşmaya devam etsinler. Benim de kitlelerle ilgili derdim var elbette ama işte bir çocuğu umursamayanın koca bir dünyayı umursayacağına şu saatten sonra kimse inandıramaz beni... 23 NİSAN 2017
Bir sürü büyük laf edilecek bugün diyeceğim ama belki artık o da pek edilmiyor, o bile edilmiyor diyeyim.
Yetişkin yetişkini dinlemiyorken yetişkin çocuğu mı dinleyecek yetişkin kendini bile dinlemiyorken... Bir tanecik ömrü olduğunu unutmuşken, keyif almayı, heyecanlanmayı, insanlardan büyülenmeyi unutmuşken, öylece seyretmeyi, sahip olmadan tadını çıkarmayı bilmiyorken... Ki sahiplik ilişkisi zaten yoğun yitirme kaygısıyla sürekli yaşamayı getirir beraberinde bi tatsız haldir... Çocuk keyif alarak öğrenmenin peşindedir. Yetişkin içinse çoğunlukla keyif ne ki? Ya da çoğu yetişkin keyif aldığı alanı gündelik yaşamından, ürettiklerinden tümüyle ayırıyor. Bildiğiniz yabancılaşma yani... İlaçlar, ilaçlar...
Oysa çocuk öyle mi? Hep bir bütünlük peşinde. Hem oyun olsun, mümkün olduğunca kendiliğinden olsun, eğlence olsun, öğrenme olsun, merak olsun, keşif olsun... Yemek yemek de öyle, ev içi gündelik hayat da, okul da...
Çocuk güzeldir sözü içi boşalmış biçimde kalmış. Çocuk niye güzeldir? Bu soru üzerine düşünseniz bile iyileşmek için ihtiyacınız olanla karşılaşacaksınız.
İnsanda iyiliğin alanı genişleyebilir mi kötülüğün karşısında? Bu soruya umut dolu bir yanıt verebilmek için genellikle çocuklara bakarım ben. Aslında başka türlü olunabileceğinin ispatı gibidir varlıkları...
Onları dinlemeyi deneyin. Ne cevap vereceğinizi düşünmeden, küçümsemeden... Merakla dinlemeyi, dünyalarına biraz da olsa girmeyi deneyin, davet edilmeniz bile büyük şans zaten. Evinizdeki ya da yakınınızdaki küçük mucize (onları gerçekten öyle görüyorum) size aramakta olduğunuz anlamı fısıldayacak... Boş verin bugün de yapmasın ödevini, siz de boşverin çekmece düzeltmeyi bir solukluk zamanda onun mekan, zaman, cinsiyet sınırlaması olmayan hayatına dahil olun göreceksiniz sadece onunla değil kendinizle ilgili de çok şey keşfedeceksiniz. Üstelik oyun ikiniz için de gerçek anlamda sonlandığında herkesin hazmetmek için köşesine çekildiğini göreceksiniz. Size yapışan çocuk gidecek bir süre de olsa kendi kendine kalabilen bir çocuk gelecek.
Gerçekten dinlemek için gerçekten merak etmek gerektiğini biliyorum. Gerçekten merak etmek için anlam arayışında olmak gerektiğini de... Anlamsa yaşamı bir çocuk için iyiye doğru değiştirdiğinizde gelecek. Amaaan ne boş laflar diyenler kocaman ve mühim işleriyle uğraşmaya devam etsinler. Benim de kitlelerle ilgili derdim var elbette ama işte bir çocuğu umursamayanın koca bir dünyayı umursayacağına şu saatten sonra kimse inandıramaz beni... 23 NİSAN 2017
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder