21 Haziran 2017 Çarşamba

Biz nerede yanlış yaptık?-1  


Kızım anaokuluna gidecek. Korkulan günler geldi. Yani benim korktuğum. İlkokul önümüzdeki yıl. Evde eğitim istesem. Sosyal alandan, dünyanın ülkenin gerçeğinden çocuğu ayırmayı doğru bulmuyorum. Küçük Avrupa haline getirilmeye çalışılan okullar hem pahalı hem de başka sorunları beraberinde getiriyor şimdi uzun uzun yazmayayım. Alternatif eğitim meselelerini düşünsem. Diğer çocuklar ne olacak? Bir de yine dezavantajları var kuşkusuz. Militarist ya da dinci olmayan bir devlet okulu öğretmeni bulsam. Nerede bulucam. Ulaşılabilir olacak mı? Of içim daralıyor. Ama sadece çocuğum için değil. Düşünür taşınır çözerim ben onu. Ama ya bütün çocuklar...
İşte işin bu kısmını düşününce çeşit çeşit fikirler beynimi istila ediyor. Biz nerede hata yaptık?
Sol yıllardır üniversitelerde edebiyat fakültelerine, siyasal bilimlere o da bir kaç üniversiteye sıkıştı. Eğitim Fakültelerini neredeyse öylece sağcıların eline bıraktık. Hocaları, öğrencileri öylece istediklerini yaptılar. Yeterince uğraşmadık. Taa benim öğrenciliğimde de iş böyleydi. MYO'lar da hemen hemen hiç yoktuk zaten. Taşraya açılan üniversitelerde şehir görmeden, tiyatro, sinema, "kızlı-erkekli" arkadaşlık bilmeden mezun olan çocuklardan öğretmenler yetişti. Kent nedir bilemeden... Biz büyük şehirlerin kampüslerine, kent meydanlarına, ayrıcalıklı fabrikalarda örgütlü bir kaç sendikaya sıkıştık kaldık. "Yeter yahu çok şükür" dedik. Ay bu biz dilini de bırakayım. Ben yapmadım ki bunları. Bir ömürdür eleştiriyorum.
Sendikalar, işsiz, sigortasız işçileri kapsayamadı. Güvencesiz çalışanları görmedi. Sözleşmeli öğretmenler yok sayıldı örgütlenmeler tarafından. Zaten dershane (şimdi temel lise) öğretmenlerinin ne vakti vardi ne de enerjisi kalıyordu çalışmaktan.
Neyse demem o ki başımıza ne geldiyse tembellikten, değilse kolaycılıktan geldi.
Gücümüz, enerjimiz, kararlılığımız, inadımız var. Onca gazı yiyebiliyoruz. Meydanlarda sesimiz kısılıyor. Çok güçlü iktidarlara direniyoruz. Ama alternatif yaratmak konusunda çoktan sınıfta kaldık. Yaşamı diyorum ilmek ilmek örmek, üretmek konusunda... Okulları, iş yerlerini, evleri, sokakları yeniden inşa etmek konusunda hepimiz ve hep birlikte bir şeyler yapmalıyız. Ben tembel olmadığımı biliyorum ama varsa kolaycılığım ondan da vazgeçeceğime söz veririm. Lütfen siz de...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder