22 Nisan 2019 Pazartesi

Güncedir geceye...
Koca kış geçti salep içemedim. Çok sık düşündüm yapmadım. 
Düşünüp düşünüp düşünüp durup yapmadiklarinın tamamının adı salep olsun. Kendini ihmal edislerin tarçın koksun kendi kendini ihmalin boğazında yoğun kivamli sicak bir düğüm olsun. Surmedigin kremler, bakmadığın tırnaklar, gitmediğin hastaneler...
Dündü akşamdı. Ama öncesiydi, gündüzündeydi. Çok güzel çalıştım çalışınca mutluyum, çalışıp çalışıp yorulurken zihnim, ah benim çilem... Oysa salep içsem suçluluk belki... Bir işe eklemeden oraya gelemiyorum. Gündüz mutluydum durmaksızın verimli çalıştım çalıştım çalıştım... Akşam eve dönüyordum biraz geçti her zamankinden... Kaldırımda önümde iki kedi bir kirpi... (fotograftaki iki kedi aynı kediler geçen ziyarete gelmişlerdi böyle) O zaman keyif iki kedi bir kirpi oldu.
-Burada anlaticiya donuserek ben dilini terk ediyorum.
Kirpi görmüş zavallı kentli Banu, kirpi kirpi diye büyük bir heyecanla eve girdiğinde mutluluğunu paylaşabileceği ve kirpiyi gösterebileceği insanların onu beklerken uyuyakaldigini fark etti.
Fikirler her gün yenilenirken mutlu da oluyordu ama kendine bir salep ısmarlama sevincini de çok görüyordu. Suçluluk duyguları suçluluk duyguları ve kurtulmak için tariflenen tuhaf çilelerle ilginç mahrumiyetler yaratan kendine şaşırıyor, şaşırıyor, kalıyordu.
"Bütün bunlardan banane" diyen sevgili okur sana da salep demek istiyorum bir de tombul tombul yürüyen iki kedi bir kirpi demek istiyorum bir de belki de haklısın diyerek bitiriyorum.
07042019 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder